In dit tweede gedeelte van de antwoorden zal ik antwoord geven op de vragen van Nelly en  Cindy.

Nelly:

Dus mijn vraag: heeft het echt invloed op je hormonen en heb jij er last van gehad?

Voordat ik begon aan de gastric bypass wist ik dat de operatie invloed op je hormonen kon hebben. Er zijn ook gevallen bekend waarbij het heel heftig is. Zelf merk ik weinig tot geen negatieve invloed op mijn hormonen.

Ik wist dat de pil niet meer zou werken en toen ik merkte dat ik bleef vloeien ben ik helemaal met de pil gestopt. Dus wat dat betreft was het wel negatief, maar dat heeft niks te maken met hormonen van binnenuit. De pil bevat immers hormonen die je zelf slikt en nu krijg ik die, gelukkig, niet meer binnen. Op dit heb ik een regelmatige cyclus en voel ik me beter dan ooit. Je zou dus kunnen zeggen dat ik alleen maar positieve ervaringen heb qua hormonen. Nu ik geen extra troep meer slik zit ik een stuk beter in mijn vel.

Cindy:

Zelf merk ik dat, nu ik aan het stabiliseren ben (en even niet naar de sportschool ben geweest) een beetje aan het aankomen ben (twee hele kilo’s) en dat ik nu bang ben dat alles er weer aan komt. Herken jij die angst? En hoe ga je om met vermoeidheid, ervaar je dat meer als eerst?

Ja, die angst voor aankomen herken ik. Ik weet dat iedereen op een gegeven moment weer een beetje aan komt en ik ben ook bang dat het teveel zal zijn. Maar direct na die angst denk ik: maar wacht eens even, ik kan nóóit meer zoveel eten als voor de operatie, dus het zal wel mee vallen. Net als iedereen schommelen we gewoon een beetje qua gewicht en ondanks dat we een mini-maag hebben ontkomen we daar niet aan. Ik denk ook dat het heel gezond is en daar houd ik me dan maar aan vast, haha. Zoveel overgewicht als we eerst hadden zullen we nooit meer krijgen! En dat is toch ook al een hele geruststellende gedachte? Al wil ik er ook wel alles aan doen om ook geen paar kilo aan te komen hoor! Ik moet ook nódig weer eens wat extra gaan sporten, want die laatste paar kilo’s gaan er niet vanzelf af 🙂

Qua vermoeidheid moet ik zeggen dat ik nu redelijk stabiel ben. De eerste maanden na de operatie waren verschrikkelijk, daarna stabiliseerde het zich en kreeg de energie de overhand. Ik denk dat ik nu weer op een normaal niveau ben. Ik heb meer energie dan voor de operatie, maar heb ook dagen dat ik niet vooruit te branden ben. Dit merk ik vooral sinds mijn moeder in december is overleden, dus ik denk dat het daarmee te maken heeft. Heb jij heel veel last van vermoeidheid?

Ik hoop dat ik jullie vragen zo goed heb kunnen beantwoorden. Mochten er meer vragen zijn, stel ze dan gerust!

Liefs,

Marije

Inmiddels heb ik al heel wat vragen ontvangen van lezers. Dank jullie wel daarvoor! Margriet was de eerste die een reeks vragen stelde en vandaag zal ik haar vragen beantwoorden.

Hoe zit het met je huid? Heb je het idee dat je huid (te) los zit op dit moment? Zo ja, ga je daar iets mee doen?

Ja, ik heb vel over. Vooral mijn armen, buik en benen zijn de dupe geworden. Ik ben altijd al onzeker geweest over mijn armen en dat is er niet beter op geworden. Ze zijn wél dunner geworden, maar het vel aan mijn bovenarmen hangt nog iets meer. Mijn buik hangt ook wat meer. Ik had al een buikje, maar nu er heel veel vet uit is heb ik vel over. Ook mijn bovenbenen hebben wat vel over.

Qua strak laten trekken had ik voordat ik mijn mini-maag kreeg een duidelijke visie: DOEN! Nu ik eenmaal zoveel ben afgevallen denk ik: voor wie dan? Ik heb fysiek geen last van mijn huidoverschot, dus ik heb nog geen zwaarwegende reden om het ook echt te laten doen. Mocht het zover komen dat ik er echt last van krijg, dan ben ik de eerste die een afspraak maakt bij de plastisch chirurg.

Heb je nog steeds het idee dat je meer energie hebt dan vroeger?

De eerste maanden na de operatie was ik moe. Moe, moe en nog eens moe. Ik viel af als een tierelier en merkte dat mijn lichaam daar maar moeilijk aan kon wennen. Inmiddels heb ik over het algemeen veel meer energie dan vroeger. Pré operatie lag ik ’s middags vaak op de bank te tukken, viel ik in slaap na het eten en had ik nergens zin in. Nu heb ik geen behoefte aan middagdutjes, heb ik veel meer energie en wil ik ook echt dingen gaan doen.

Hoe is je zelfbeeld ten opzichte van vroeger? Komt het beeld in de spiegel overeen met het beeld in je hoofd?

Mijn zelfbeeld, dat is een lastige. Ik heb namelijk nog steeds het idee dat ik het dikke meisje van vroeger ben. Af en toe kijk ik in de spiegel en denk ik: damn woman, wat ben je slank! Maar dat is maar sporadisch. Stom hè? Dat zelfbeeld, daar moet ik dus nog hard aan gaan werken.

Heeft de operatie ook iets negatiefs opgeleverd of is het 100% positief?

Ik ben voor het grootste gedeelte positief. Eigenlijk had ik gewild dat ik de operatie veel eerder had laten uitvoeren. Ik ben nu zoveel gezonder, gelukkiger en evenwichtiger dan voor de operatie. Als ik er zo over nadenk kan ik maar één negatief ding noemen en dat is dat ik vaak last heb van winderigheid. En dan bedoel ik ook écht winderigheid. Ik kan de hele dag door wel scheten laten, haha. Op dagen dat ik meer zoetstof neem dan andere dagen heb ik gemerkt dat het erger is, maar het is altijd aanwezig. Vervelend vind ik dat, vooral als ik de hele dag moet werken of de hele dag buiten de deur ben.

Zijn er voedingsmiddelen die je niet meer kunt eten en heel erg mist, zo ja, hoe ga je daar mee om? Neem je dan een klein hapje of neem je het helemaal niet meer?

De eerste maanden of jaar na de operatie kon ik geen zoete of vette dingen verdragen. Ik heb het nooit gemist, want ik had simpelweg geen behoefte om het te eten. Inmiddels kan ik wel weer wat zoete en vette dingen eten. Zo eet ik soms wat snoepjes of een bitterbal, maar ik neem nooit meer de hoeveelheden die ik voor de operatie nam. Ik word daar namelijk niet alleen heel erg ziek van (een dumping is geen pretje), ik heb er ook geen behoefte meer aan. Dat is trouwens voor mij een hele fijne bijkomstigheid van de operatie: ik heb geen moeite meer om nee te zeggen. En als ik dan toch iets lekkers wil, dan neem ik een klein hapje van iemand anders.

Hoe ga je om met de psychische gevolgen van je operatie en alle veranderingen? Roep je daarvoor hulp in van een arts of is er een psycholoog die je nog onder controle houdt?

De eerste maanden na de operatie waren heftig. Ik moest opnieuw leren eten, was vaak lamlendig, had regelmatig dumpings en was moe. Dat was een zware tijd en achteraf was dat zwaarder dan ik dat van tevoren had bedacht. Ondanks dat het zwaar was heb ik mezelf er doorheen weten te slepen, want: ik viel af als een tierelier. Wat was het heerlijk om elke maand een maat kleiner te kunnen kopen in de winkel. En wat had ik opeens veel energie zeg! Mijn hemel, wat was dít fijn!

Na die eerste heftige, maar ook euforische maanden kwam er rust. Alles kwam weer in rustiger vaarwater, mijn lichaam ging zich stabiliseren en mijn geest kwam ook tot rust. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die een psycholoog nodig hebben om in balans te komen en ik heb er zelf ook wel aan gedacht, maar tot nu toe heb ik dat nog niet gedaan. Gewoon, omdat het me heel goed zelf lukt. Mocht het toch niet meer gaan, dan zal ik zeker de hulp van een psycholoog inschakelen.

Ik ben trouwens niet meer onder controle van een psycholoog vanuit het ziekenhuis. Ik heb haar maar één keer gesproken tijdens het voortraject, that’s it. Eigenlijk zou het standaard in het nazorgpakket moeten zitten, want ik denk dat heel veel mensen er baat bij zouden hebben.

Zo Margriet, dit zijn mijn antwoorden op jouw vragen. Bedankt voor het stellen van je vragen. Ik hoop dat je wat aan de antwoorden hebt. Ik wens je ontzettend veel succes in het maken van de keuze die bij jou past! Zet ‘m op!

Liefs,

Marije

Bijna 1,5 jaar nadat ik mijn mini-maag heb gekregen beginnen de onderwerpen waar ik het over wil hebben op te raken. Gek eigenlijk, want ik dacht altijd wel wat te kunnen schrijven over het leven met een gastric bypass.

Nu mijn fantasie op is wil ik jullie vragen om mij álle vragen te stellen die je kunt bedenken. Echt, ask me anything! Zolang het geen impertinente vragen zijn zal ik ze beantwoorden 🙂

Ik ben benieuwd waar jullie mee komen!

Liefs,

Marije