Een valkuil voor mij is dat ik niet voel wanneer ik moet eten. Als ik thuis zit heb ik geen probleem met op vaste tijden eten, maar als ik buiten de deur ben is het een ander verhaal.

Ik ben zo’n warhoofd soms en vergeet vaak eten mee te nemen. Of ik neem wel eten mee, maar het is veel te weinig. En zo kan het zómaar voor komen dat ik me niet lekker voel en in eerste instantie niet eens door heb waar het door komt. Gelukkig valt het kwartje redelijk snel: ik heb nog niet gegeten.

Gek, toch? Dat ik opeens geen honger meer heb en niet meer voel wanneer ik moet eten. Althans, ik vind het gek. Waar ik voor de operatie alleen maar bezig was met wanneer ik mijn volgende eetmoment kon hebben denk ik er nu niet eens over na. Eten is niet meer zo belangrijk voor me, al ben ik er wel de hele tijd mee bezig. Ik ben alleen niet meer bezig met slecht eten, maar met genoeg eten. Genoeg eten zodat ik me goed blijf voelen. Genoeg eten om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen.

Hoewel het soms lastig is vind ik het niet meer hebben van een hongergevoel echt een zegen. Wat vind ik het heerlijk om er nu niet meer zo mee bezig te hoeven zijn. Wat is het lekker om gezond te eten en snel een verzadigd gevoel te hebben. Wat is het heerlijk om te leven zoals ik nu leef. Natuurlijk zijn er momenten waarop het best heftig is, maar wat ben ik blij met mijn keuze!