Toen ik laatst op mijn werk was maakte ik wat grapjes over mijn mini-maag. Tsja, waarom zou ik er krampachtig over moeten doen?
Mijn collega stuurde me toen een chatbericht (jazeker, mijn werkgever is hip: we kunnen chatten ;-)) om te vertellen dat hij het zo tof vindt dat ik zo open ben over mijn operatie en hoe ik me daar over voel. Wat een mooi compliment van hem! Het maakte mijn hele dag goed.
Want hoewel ik wel weet dat ik open ben, het voelt ook wel fijn om van anderen te horen dat het gewaardeerd wordt. Zo wordt het geen taboe, maar blijft het normaal. Het enige wat ik wel lastig vind is dat met die openheid ook hele, in mijn ogen, onbeschofte vragen komen. Zo vroeg weer een andere collega me hoeveel ik eigenlijk weeg. Tsja, op zich een normale vraag, maar stiekem vind ik het wel onbeschoft. Want wat gaat het iemand aan wat ik weeg? Wat is de toegevoegde waarde daarvan? Ik heb dan ook maar aangegeven dat ik hem dat niet ging vertellen omdat ik dat te privé vind. Daarna verliep het gesprek wel wat ongemakkelijk. Ik denk dat hij wel door had dat hij een stap te ver was gegaan. Althans, hij was in mijn ogen te ver gegaan. Misschien vond hij het wel heel normaal?
Stof tot nadenken. Is openheid wel altijd goed? Zou ik niet wat geslotener moeten zijn?
Openheid is goed, maar er zijn grenzen, vind ik. Op die vraag had ik denk ik ook geen antwoord gegeven. Aan de andere kant is dat waarschijnlijk iemand die de gevoeligheid van de situatie niet goed aanvoelt, en weet hij vermoedelijk niet beter.
Overigens complimenten voor hoe je er nu uit ziet. Ik heb de foto’s van je vorige post gezien en heb grote bewondering voor je! De vormen in je gezicht komen nu nog mooier uit. Misschien is het de foto, maar je lijkt wel iets jonger nu. 🙂
Daar zeg je me wat: mijn gewicht is voor mij een heel gevoelig onderwerp. Misschien dat hij dat helemaal niet door had?
Bedankt voor je compliment! Misschien verdwijnen met de kilo’s ook de tekenen van het ouder worden? Haha, let’s hope so 🙂
Fijn dat jij zo open bent, en dat collega’s dat waarderen! En tja, ook ik zou dat toch wel een vraag vinden die te ver gaat….