Troost eten met een mini-maag, hoe gaat dat eigenlijk? Ehm. Nou. Niet dus. Troost eten gaat niet. Althans, niet meer in de vorm waarin ik dat voor de operatie deed.

Van lucht happen word je niet dik en ook ik at teveel lekkers. Verdriet at ik weg, geluk vierde ik met eten, drama at ik weg. Eten eten eten.

Ik dacht dat ik tegen de muren op zou lopen na de operatie van frustratie. Frustratie omdat ik niet kan eten om emoties weg te eten. Tot nu toe valt het me 100% mee. Door de operatie en mijn kleine maag heb ik totaal geen behoefte meer aan over-eten. Ik eet niet meer teveel en ik eet geen vette meuk of suikers meer. Dat laatste omdat ik er niet meer tegen kan, maar mocht ik er wel tegen kunnen, dan weet ik niet of ik ook behoefte aan zou hebben.

Het schijnt zo te zijn dat veel mensen na een gastric bypass een andere smaak ontwikkelen. Misschien is dat bij mij wel zo. Mijn man kan namelijk rustig een zak chips naast me leeg eten zonder dat ik met hongerige ogen als een wolf aan wil vallen. Nope, geef mij maar mijn cracker met kaas, daar ben ik nu gelukkig mee. Heel af en toe neem ik een chippie of twee, maar het water loopt me er nog steeds niet van in de mond.

Gek, toch? Waar ik vroeger geen genoeg kon krijgen van chips, chocola en koekjes boeit het me nu totaal niet meer.

Ik ben wel benieuwd hoe dat voor andere geopereerden is. Heb jij nog last van willen eten bij emoties? Voel jij de drang om te eten ook niet of juist wel? Let me know, ik ben er erg nieuwsgierig naar.