Morgen ga ik voor het eerst op mini-vakantie met mijn mini-maag. Samen met mijn broer en zus vertrek ik voor drie nachten naar Ierland, naar Dublin.

Natuurlijk heb ik er ontzettend veel zin in, maar ik vind het stiekem ook wel spannend. Thuis en op mijn werk heb ik inmiddels mijn ritme gevonden, maar hoe zal dat zijn als ik in een ander land ben? Het is geen Azië (waar ik vaak kom, dat wordt nog wat…), dus qua eten en hygiëne zal het allemaal wel mee vallen, maar toch… Ik ben gewoon benieuwd hoe het zal gaan.

Waar ik enorm, maar dan ook echt ENORM, naar uit kijk is het niet hoeven vragen naar een verlengen voor mijn riem in het vliegtuig. Dit zal de eerste keer in tijden zijn dat ik me niet kapot hoef te schamen. Ik zal niet meer huilend samen geperst in de stoel zitten. Ik zal me niet meer kl*** voelen vanwege mijn gewicht. Natuurlijk heb ik nog steeds overgewicht en ben ik er nog lang niet, ik ben al een heel eind gekomen. Eén ding is zeker: ik zal lekkerder in de vliegtuigstoel zitten dan 30 kilo geleden. Dit is trouwens ook de eerste keer dat ik me niet druk maak om welke stoelen we krijgen aangewezen. Het komt wel goed.

Wat een rust. Wat een heerlijk gevoel om zonder problemen toe te leven naar een vakantie.

Geniet van jullie week! Tot zaterdag!