Mijn verhaal

Dit artikel schreef ik een aantal weken geleden, toen ik nog midden in het traject zat. Zoals jullie weten heb ik inmiddels te horen gekregen dat de operatie door zal gaan.

Rond mijn puberteit begon ik stevig te worden. Eten ging van kwaad tot erger en nu, tientallen dieetpogingen en jojo-momenten later, ben ik op mijn zwaarst.

En ik ben op. Moe gestreden. Ik kan niet meer. Ik wil niet meer op dieet, maar ik wil wél gezond worden. Ik eet gezond, maar ik eet teveel. Dát is mijn probleem.

Zoals misschien wel elke persoon met overgewicht heb ik ook een zielige achtergrond. Ik wil daar hier verder niet over uitwijden, maar geloof mij: ik heb de nodige hoeveelheid sores over me heen gekregen. Gelukkig heb ik me daar doorheen geslagen, maar in de loop der jaren is eten wel mijn beste vriend geworden.

Waar het me weinig moeite kostte om na 15 jaar een flinke roker te zijn geweest te stoppen lukt het me niet om minder te eten. Een sigaret heb je immers niet nodig om te overleven, maar eten wel. Helaas, zou ik bijna zeggen.

Al jaren ben ik in de ontkenning, maar inmiddels valt het gewoon niet meer te ontkennen: ik heb last van mijn overgewicht. Ik kan niet lang achter elkaar lopen, krijg snel last van mijn knieën en enkels. Een strandwandeling maken? Best leuk hoor, maar ik vind het te zwaar. Op vakantie gaan? Ik doe het, maar ik kan maanden van te voren al zenuwachtig zijn over de grootte van de stoel in combinatie met de grootte van mijn billen. Op een terrasje zitten? Prima, maar mag ik wel eerst even onderzoeken of ze daar stoelen hebben mét of zonder zijleuning? Trappen oplopen gaat prima, maar eenmaal boven ben ik wel buiten adem. Lopen en praten tegelijk kan ik eigenlijk niet, dat kost me teveel moeite en dan word ik kortademig.

En nu ben ik het zat. Ik ben het zat om gevangen te zitten in mijn eigen lichaam. Ik heb hulp nodig en daarom ben ik naar het ziekenhuis gestapt. Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest als voor dat eerste gesprek in het Slotervaart ziekenhuis in Amsterdam. Nog nooit. Gelukkig werd ik goed ontvangen (hulde aan de bredere stoelen daar, haha), ging het gesprek goed en hoorde ik aan het einde van het gesprek dat ik naar de screening mag! Yes, mijn nieuwe leven gaat beginnen! Nu nog een aantal onderzoeken bij de psycholoog, diëtist en internist en een voorlichting volgen en dan hoor ik eind september of ik een ‘ja’ krijg.

Wat is dit spannend! En wat kijk ik er naar uit. Ik weet dat mijn leven gaat veranderen, drastisch gaat veranderen. Maar ik ben er aan toe. Ik ben toe aan een gezonder lichaam, ik ben toe aan een lichaam wat bij iemand van 31 jaar past. Ik ben toe aan een lichaam waar ik plezier van heb in plaats van waar ik last van heb.

11 gedachten over “Mijn verhaal

  1. Wat dapper ben je! En wat mooi geschreven. Die vliegtuigstress die ken ik, terrasstoelen…..zijleuning heb ik geen last van, maar die plastic stoeltjes…..met die iele pootjes……brrrr. Tsja eten, psychische problemen, medicijn kilo’s….. Ik durf het niet wat jij gaat doen. Misschien overtuig je me met dit weblog. Dapper ben je!

  2. Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik herken echt alles wat je zegt, het gevoel hebben dat je gevangen zit in je lichaam, jezelf niet meer herkennen in de spiegel, alle mislukte dieetpogingen 🙁 Ik ben begin deze week naar onze nieuwe huisarts gestapt, en nog voor dat ik mijn hele verhaal af had (echt, met bibberhandjes en de tranen in mijn ogen) stelde ze een GBP voor, ze ziet hoe ik aan het worstelen ben (nu al 10 jaar) en hoe mijn overgewicht mijn toch al beperkte gezondheid nog veel meer beperkt.

    Ik ben nu aan het wachten op een telefoontje uit Bergen op Zoom, en dan mag ik ook het traject in. Aan de telefoon werd me al verteld dat het dan 2015 gaat worden omdat ze met mijn zorgverzekeraar al vol zitten voor dit jaar. De komende maanden zullen zó spannend gaan worden, zó eng en er zal zó veel gaan veranderen….en toch kijk ik er enorm naar uit!

    Je blog ga ik de komende periode rustig doorlezen, jij bent een van de weinigen die ik (online) ken die open is, de meesten praten er nauwelijks over terwijl ik juist wel behoefte heb aan ervaringsverhalen. Bedankt! ♥

    1. Wat spannend dat je het traject bent in gegaan! Ik wens je heel veel succes! Probeer je niet te druk te maken, het komt vast allemaal wel goed 🙂 En dat kan ik makkelijk zeggen, dat weet ik, haha. Heb je al een telefoontje gehad van het ziekenhuis? Als je nog wat wilt weten, let me know!

      1. Ja! Ik heb inmiddels een afspraak staan bij het Albert Schweitzer ziekenhuis. Donderdag 14 augustus is de intake! 😀
        En ja, ik heb zo veel vragen, maar de antwoorden zullen op iedereen weer anders zijn, denk ik. Zoals wat voor oefeningen ik straks moet gaan doen om te voorkomen dat ik last van hangvellen ga krijgen en er als een shar pei uit ga zien, dat zal voor mij als rugpatiënt wellicht weer anders zijn dan bij iemand zonder rugklachten, dus dat kan ik niet aan jou vragen ben ik bang 😉

        1. Hoi Sandy,

          Ik heb gister mijn intake gehad bij het albert schweitzer ziekenhuis en ik heb te horen gekregen dat ik in aanmerking kom ervoor!!! ben zo ontzettend blij. Ik krijg een gastric bypass. wachttijd is wel 6 tot 9 maanden! maar zo kan ik er naartoe leven. Leuk iemand te ontmoeten die in hetzelfde ziekenhuis komt als ik…

          1. Hoi Mees,
            Wat fijn dat jij in aanmerking komt voor een GBP! Ik zit het met spanning af te wachten tot 14 augustus. Wel hoop ik heel erg hard dat ik geen 6-9 maanden hoef te wachten, aangezien ik nu al bijna niet meer kan lopen (heb een heel medisch verhaal) van ellende, dus nu knijp ik hem wel een beetje eerlijk gezegd. Jij alvast heel veel succes!

  3. Hoi Sandy,

    Ik baal ook wel van die wachtlijst hoor, maarja misschien is die in augustus wel wat ingelopen. Ik zou het leuk vinden om contact met je te houden.
    Bij welke chirurg moet jij komen? Jij ook alvast succes! voor je het weet is het 14 augustus!

    1. Hoi Mees,
      Ik heb inmiddels contact gehad met het ziekenhuis, en momenteel is de wachttijd wel wat langer in verband met de vakantieperiode. Artsen gaan nu om de beurt op vakantie, daardoor loopt de wachttijd wel iets op, maar 9 maanden zeker niet. De dame aan de lijn schatte het voor mij (ik ga in augustus op 1e gesprek) in november, dus ik kan opgelucht ademhalen, pfoe 😉
      Mijn 1e gesprek wordt met dokter Hesp, voor de rest weet ik nog niet hoe of wat.

  4. Hoi Sandy,

    Dat zou wel fijn zijn als de wachtlijst zoveel korter is! Dan ben ik ook sneller aan de beurt.
    Nou we wachten maar af he…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *