Vanmiddag zat ik foto’s te bekijken op mijn computer. Van vakanties naar Indonesië en Vietnam, van familie uitjes, van onze bruiloft. Op alle foto’s ben ik veel zwaarder dan nu. Op alle foto’s straal ik, maar minder dan nu. Op alle foto’s ben ik Marije, maar minder gelukkig dan nu.

Als ik terug denk aan mijn dikkere jaren vind ik het jammer dat ik niet eerder de stap heb genomen om geopereerd te worden. Niet omdat ik toen ongelukkig was, maar omdat ik nu voel hoeveel beter ik me voel. Pas nu ik zoveel gezonder ben heb ik pas door hoeveel ik eigenlijk gemist heb.

In de kleine 8 maanden dat ik nu een minimaag heb ben ik van maat 56 naar maat 48 gegaan. Voor mij is dat echt een héle prestatie. Ik sta al twee maanden nagenoeg stil qua afvallen, dus soms is het even volhouden en doorzetten, maar hé: IK BEN AL VIER KLEDINGMATEN KWIJT! Wat bizar veel eigenlijk! Vier kleding maten kleiner en 40 kilo lichter. BAM! Op de dagen dat ik baal dat ik stil sta moet ik daar maar aan denken. Wat ben ik al ver gekomen!