Gisteren at ik op mijn werk. Ik haal dan in mijn pauze wat te eten (gisteren was dat een wok maaltijd) en eet dat dan achter mijn bureau op. Yup, terwijl ik zit te werken. En natuurlijk eet ik dan veel te snel en zonder dat ik het door had at ik ook veel te veel. Zó stom!
Met buikpijn en een misselijk gevoel aan het werk zijn is geen lekker gevoel. Je zou denken dat ik er van had geleerd, maar vandaag ging het weer mis: ik at weer teveel. Ditmaal tijdens een barbecue met familie. Ik at een paar stukjes stokbrood, een worstje en een halve hamburger. Te. Veel. Eten. Dit was nóg stommer dan gisteren en binnen no time lag ik misselijk op de bank.
Wat heeft u hier van geleerd, mevrouw Stemband? Nou, dat ik dus langzamer moet eten, minder moet eten en meer moet nadenken over wat ik wanneer in mijn mond stop. En misschien zou ik gewoon niet meer achter mijn bureau moeten eten, maar de tijd moeten nemen. Gewoon even rustig zitten, geen mobieltje, geen tv, geen radio, geen krant. Even helemaal niks en bij elke hap nadenken: zit ik al vol of zit ik nog niet vol?
Hoe doe jij dat, eigenaar van een mini-maag?
Ik krijg aankomende dinsdag pas mijn minimaag maar heb mezelf wel al aangeleerd om eten echt als activiteit te zien. Als ik aan het eten ben doe ik dus niks anders. Zo eet ik geconcentreerder en dus langzamer. Hoop dat dat genoeg gaat zijn!
Heel herkenbaar, en zeker als je werkt en niet altijd de tijd en rust heb of even tussendoor moet eten is funest. Door de gbp operatie is mijn lichaam veranderd in een racist die het principe vol is vol hanteert en dit nogal rigoureus naleeft. Als ik te veel eet of drink, want dan heb ik het ook, word dit er onmiddellijk uitgewerkt en mag ik naar de toilet rennen…. Dit geeft als voordeel dat ik nooit misselijk ben maar drastisch is het wel. Zeker als je bedenkt dat ik pas een vol gevoel heb als ik inderdaad vol ben, ik krijg dit signaal dus nogal laat. Uit voorzorg stop ik daarom vaak iets eerder met eten, beter voorkomen dan genezen!
Enkele weken geleden ben ik qua eten, kauwen en haasten weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. ‘S avonds nadat ik uit mijn werk kwam had ik trek dus nam ik een kopje erwtensoep. En dat had ik beter niet kunnen doen…. Er is een stukje rookworst vast komen te zitten tussen de overgang van mijn maag naar de darm. Hierdoor heb ik 36 uur doodziek geweest en heb bijna non stop moeten braken. Dit wil ik nooit meer meemaken want je heb het gevoel dat je dood gaat. En dat allemaal omdat rookworst zacht van structuur is en je hierdoor automatisch minder goed gaat kauwen, schijnt volgens het slv zkh een bekende trigger voor problemen te zijn. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen maar van binnen was alles geïrriteerd en opgezwollen waardoor ik weer terug mocht gaan naar dagenlang vloeibaar eten.
En wat heb ik uiteindelijk van dit avontuur geleerd? Goed kauwen en de tijd nemen, helaas is dit soms aardig gecompliceerd maar ik ben er in ieder geval weer alert op!
Ik merk dat ik het beste eet als ik met een groep eet. Dan luister je naar anderen en neem ik dus af en toe een hap. Dan weet ik beter of ik vol zit. Nee dan als ik alleen ben, achter de computer… hap hap hap… oeps, misselijk… Ik moet het ook nog leren. Het blijft een aandachtspunt.
Oh ja, als ik achter de computer eet eet ik ook veel te snel! Zoiets duurt heel lang voordat het uit je systeem is, vrees ik!
Ik herken dit wel maar dan meer met drinken. Ben er al even achter dat ik gewoon een klein bordje moet nemen en daarbij een klein voorgerecht vorkje. Dat werkt heel goed en daardoor neem ik kleine hapjes.
ik ben geopereert de 18/2 ik eet niet veel maar ik kan alles eten en soms ben ik vol is dat normaal of verķeert
İk ben 2015 geopareerd aan gastric bypass
Ben ongeveer 65 kg afgevallen ık woogde 53 was heel erg dun ben expres aangekomen zag er niet uit al 4 jaar weeg ik 65 niet hoog niet laag
Wat ik merk ik kan een volle bord wel eten daarna na 3 uurtjes weer honger vooral nacht weer honger wat moet ik nou doen 🙁 ben ietjes aangekomen ben wel bang dat ık boven 65 ga wegen