Toen mijn vriendin J. deze week bij mij was liet ze me een column in de Metro zien. Dit stond er vet gedrukt naast, om lekker op te vallen:

En toen gingen mijn nekharen overeind staan. Hoezo, dik zijn is een keuze? Waarom denkt iemand dat ze dat mag zeggen? Ik snap er helemaal niks van.

Als ik denk aan mijn eigen weg naar overgewicht dan weet ik dat het een extreem hobbelige weg is geweest. Naast de ontzettend mooie jeugd bij mijn ouders heb ik ook pijn en verdriet gekend. Heel veel pijn en verdriet. En daar zelfs nog een schepje bovenop. Daarom kroop ik, toen mijn vriendin weer onderweg naar huis was, achter mijn laptop en schreef ik een ingezonden brief naar Metro. Vandaag publiceerden ze hem:

 Ik ben er trots op dat mijn ingezonden brief is geplaatst en ik ben er trots op dat ik mijn mening durf te geven als ‘onwetenden’ weer eens iets doms de wereld in sturen.