Goed, post-op cravings. Poeh, die heb ik.

De eerste twee weken na de operatie ben ik verplicht om vloeibaar voedsel te eten. Ik eet me suf aan yoghurt, kwark, vla, gepureerd fruit en avond eten (inclusief vlees) uit de blender.

Nadat de eerste heftige dagen voorbij waren en ik echt niet eens kon denken aan anders dan vloeibaar eten begon bij mij de behoefte aan kauwen. Ouderwets knagen. En nee, ik heb helemaal geen zin in bitterballen, snoep of chips. Ik heb zin in een cracker met kaas. Gewoon, een volkoren cracker met oer-Hollandse kaas. Het is zelfs zó erg dat ik er al over gedroomd heb, haha. Grappig, toch?

Nu we het toch over cravings hebben: het schijnt normaal te zijn dat ik helemaal geen behoefte heb aan vette meuk of andere zooi. Dat ik gewoon lekker gezond wil eten is volkomen logisch na een operatie als deze. Althans, dat zag ik laatst op tv toen ik langs een programma over Gastric Bypass en de gevolgen daarvan zapte. Ik probeer me al dagen te herinneren hoe het heette en op welke zender, maar de narcose-dementie heeft helaas de overhand. Dat wordt dus speuren op internet, want dat ik het programma nog een keer wil kijken en ook graag aan jullie wil laten zien staat vast. Of heeft één van jullie het misschien ook gezien? Let me know!

Hoe dan ook: eigenlijk vind ik het best vreemd dat ik geen zin heb ik vet eten. Ik ben immers niet dik geworden van lucht happen en heb meerdere jaren lang te veel en te vet gegeten. Hoe kan het dan dat chips me nu niks meer doet? Dat mijn man gewoon een zak chips leeg kan eten naast me terwijl ik aan mijn yoghurtje zit te lurken? Ik vind het bijzonder!

Geniet van jullie maandag! Het wordt vanzelf wel weer vrijdag 😉

Liefs,

Marije