Goedemiddag!
Vandaag is een goede dag! Met mijn kleren aan en make-up lig ik, samen met de katten, lekker op de bank naar de regen te kijken. Dit is helemaal geen verkeerd moment om niks te mogen en kunnen doen. Met dit rotweer zit je liever toch binnen. Oké, ik had vandaag even een rondje om het huis willen maken en dat gaat ‘m nu niet worden, maar ik klaag niet.
Gisteren klaagde ik wel. Bestaat er zoiets als operatie-tranen? Daar waar kraamvrouwen last hebben van kraamtranen, zeg maar? Gisteren was de eerste dag dat mijn man weer gewoon naar zijn werk ging en ik de hele dag alleen thuis was. Ik redde me prima, maar zo’n hele dag alleen was eigenlijk helemaal niet leuk. Mijn familie woont te ver weg om zomaar even langs te komen, mijn vriendinnen moesten óf werken óf ze hadden het druk. Daarnaast had ik pijn en was ik het zat. Kortom: ik vond mezelf zielig.
Al met al heb ik helemaal niks te zeuren eigenlijk. De pijn wordt elke dag minder, ik slaap weer goed en heb vanmorgen zelfs even op mijn zij (in plaats van op mijn rug) kunnen slapen. Dat dat iets is wat je zo enorm kan missen, grappig is dat.
Ook het eten gaat steeds beter. Ik leer mijn lichaam weer kennen, voel steeds beter wat ik wel of niet kan hebben en het eten valt ook nog eens goed. Mijn avond eten eet ik met een gebaksvorkje en mijn yoghurt en dergelijke eet ik met een koffielepeltje. Zo weet ik zeker dat ik kleine hapjes neem. Ook eet ik langzaam en ik had verwacht dat dat me meer moeite zou kosten dan dat het werkelijk kost. Mijn mini-maag zorgt er vanzelf wel voor dat ik langzaam eet, want als ik te snel eet gaat ze (ja, het is een vrouw haha) protesteren.
Langzaam begint het besef te komen dat ik nooit meer op dieet hoef. En dat vóelt me toch lekker! Damn! Wat een bevrijding! Natuurlijk moet ik mijn leven lang op mijn eten letten, maar ik hoef nooit meer één of ander gek dieet of een rare guru te volgen! Heerlijk idee!
Tot de volgende keer!
Wat fijn om te horen dat het allemaal zo goed met je gaat en dat je langzaamaan je draai alweer begint te vinden, zo snel na de operatie! Ik ben heel benieuwd hoe je binnenkort het vaste voedsel gaat ervaren. Wanneer je lichaam zegt dat je vol zit en dat je gewoon niet meer verder kúnt eten.
Uiteraard ook enorm benieuwd naar het afvalproces, ik hoop dat je eenmaal op je streefgewicht weer enorm van het leven en van jezelf kunt genieten! 🙂
Als jouw blog nu lees, dan denk ik: Dat wil ik ook! Al jaren hetzelfde gewicht, maar er gaat niks af. Ik sta in de spaarstand. Ik ben geen emo eter, daarbij wandel ik elke dag met mijn honden en fiets ik best veel. Misschien wel psychosomatisch? Ik heb helaas wat psychische problemen. Maar die pak ik nu aan voor een goeie 😉 Jaren geleden ben ik veel aangekomen door medicijn gebruik, en nu 9 kilo sinds januari. Nu wordt het psychisch steeds beter, en dus wil ik lichamelijk ook wel beter worden….
Goed dat je ook de psychische problemen onderkent en durft aan te pakken! Bij mij is dat de eerste stap geweest in de gang naar een gastric bypass: gelukkig zijn met wie ik ben, hoe ik er uit zie en hoe mijn leven er uit ziet. Ik doe dit niet voor anderen, maar voor mezelf. Ik wil zélf gezonder worden, dat is het belangrijkste.
Zoals ik ook al op Twitter tegen je zei wil ik geen reclame maken voor een gastric bypass, het is immers een hele grote stap. Mocht je toch vragen hebben of ergens mee zitten: neem dan gerust contact met me op 🙂
Ik moest ze wel aanpakken, ik liep wederom vast in mijn leven/carrière, en nu psycho/schema therapie en dat is serieus een grondige herprogrammering van mezelf.
Ik vind mezelf best een leuk mens, haat hoogstens de chaos in mijn hoofd afentoe 😉 En psychische vooruitgang en fysiek achterblijven dat liever niet. Ik heb een leuk leven, lieve vent, leuk sociaal leven maar het kan nog beter!
Dankjewel voor je antwoord! Mooi mens! x